نسخه 2021 چشم انداز جهانی مالی آب و هوا توسط ابتکار سیاست آب و هوا دوباره جامع ترین نمای کلی از سرمایه گذاری اولیه جهانی مرتبط با آب و هوا را ارائه می دهد. ما از میانگین های دو ساله (2019 و 2020) برای هموارسازی نوسانات سالانه داده ها استفاده می کنیم.
یافته های کلیدی
مجموع مالی آب و هوا در دهه گذشته به طور پیوسته افزایش یافته است و در سال 2019/2020 به 632 میلیارد دلار رسیده است، اما جریان در چند سال گذشته کند شده است. با توجه به اینکه تأثیر COVID-19 بر تأمین مالی آب و هوا هنوز به طور کامل مشاهده نشده است، این روند نگران کننده است. افزایش جریان مالی سالانه آب و هوا بین سال‌های 2017/2018 و 2019/2020 در مقایسه با دوره‌های قبلی که بیش از 24 درصد رشد داشت، تنها 10 درصد بود.
افزایش حداقل 590 درصدی بودجه سالانه آب و هوا برای دستیابی به اهداف اقلیمی توافق شده بین‌المللی تا سال 2030 و جلوگیری از خطرناک‌ترین تأثیرات تغییرات آب و هوایی ضروری است.
تأمین مالی سازگاری همچنان با تأخیر همراه است. بودجه انطباق با 53 درصد افزایش به 46 میلیارد دلار در سال 2019/2020 در مقایسه با 30 میلیارد دلار در سال 2017/2018 رسید. علیرغم این روند مثبت، کل بودجه سازگاری بسیار کمتر از مقیاس لازم برای پاسخگویی به تغییرات آب و هوایی موجود و آینده است. گزارش شکاف سازگاری UNEP (UNEP، 2021) تخمین می زند که هزینه های سالانه انطباق در اقتصادهای در حال توسعه در محدوده 155 تا 330 میلیارد دلار تا سال 2030 خواهد بود. سبدهای آب و هوایی را تأمین مالی می کند، با این حال تأمین مالی سازگاری تنها 14 درصد از کل دارایی عمومی را تشکیل می دهد. علاوه بر این، داده‌های مربوط به تأمین مالی انطباق از بخش خصوصی هنوز تا حد زیادی وجود ندارد.
منابع و واسطه ها
بودجه عمومی اقلیم نسبت به سال 2017/2018 7 درصد افزایش یافته و تا حد زیادی در 51 درصد (321 میلیارد دلار) از کل ثابت باقی مانده است. مؤسسات مالی توسعه (DFIs) به ارائه اکثریت مالی عمومی ادامه دادند و 68 درصد (219 میلیارد دلار) را به خود اختصاص دادند. سهم مؤسسات مالی دولتی در سال‌های 2019/2020 به 14 درصد افزایش یافت که بخشی از آن به دلیل بهبود داده‌های جریان در شرق آسیا و اقیانوسیه و همچنین جذب منابع مالی انرژی تجدیدپذیر در منطقه است. جریانهای مالی مستقیم (داخلی و بین‌المللی) از دولت‌ها در سال‌های 2019/2020 17 درصد افزایش یافت که 12 درصد از جریانهای عمومی (38 میلیارد دلار) ناشی از حمل‌ونقل کم کربن را تشکیل می‌دهد و عمدتاً از طریق کمک‌های بلاعوض ارائه می‌شود.
سرمایه گذاری های اقلیمی خصوصی از سال 2017/2018 به 310 میلیارد دلار افزایش یافته است. در حالی که شرکت ها بیشترین سهم (40 ٪) از تأمین مالی آب و هوا را به خود اختصاص می دادند ، موسسات مالی تجاری بیشترین پیشرفت را در رشد کسب کردند و سهم خود را از 18 ٪ به 39 ٪ (122 میلیارد دلار) افزایش دادند. هزینه های خانگی سومین سهم بزرگ از تأمین مالی سالانه آب و هوا است که عمدتا توسط هزینه سالانه مصرف کننده 25 میلیارد دلار برای وسایل نقلیه برقی در سال 2019/2020 هدایت می شود.
ساز
اکثر تأمین مالی آب و هوا-61 ٪ (384 میلیارد دلار)-به عنوان بدهی جمع آوری شد ، که 12 ٪ (47 میلیارد دلار) بدهی کم هزینه یا اعطاء شده بود. سرمایه گذاری سهام عدالت ، بزرگترین دسته ابزار بعدی پس از بدهی ، به 33 ٪ از کل امور مالی آب و هوا رسید که از 29 درصد در دوره قبلی افزایش یافته است. مالی کمک مالی 36 میلیارد دلار یا 6 ٪ از کل جریان (در مقایسه با 5 ٪ در سال 2017/2018) بود.
بخش
PV خورشیدی و باد ساحلی همچنان دریافت کننده اصلی تأمین مالی انرژی تجدید پذیر بودند و بیش از 91 ٪ از کل سرمایه گذاری های کاهش را به خود جلب کردند. تجدید پذیر در درجه اول از طریق سرمایه خصوصی تأمین می شد و این نشان دهنده افزایش زنده بودن تجاری این بخش است.
حمل و نقل کم کربن سریعترین بخش در حال رشد است و میانگین آن 23 درصد در مقایسه با 2017/2018 افزایش یافته است. سرمایه گذاری ردیابی شده به حمل و نقل جاده ای خصوصی (وسایل نقلیه برقی باتری و شارژر) 48 ٪ از امور مالی حمل و نقل کم کربن را به خود اختصاص داده و در چندین سال سیاست های یارانه دولت و کاهش هزینه های فناوری ایجاد می شود.
سرمایه گذاری کاهش در بخش های سخت کربن سازی کم باقی مانده است ، که بخشی از آن به در دسترس بودن داده های محدود نسبت داده شده است. سرمایه گذاری در بخش ساختمانها و زیرساخت ها و بخش صنعت به ترتیب در سال 2019/2020 به طور متوسط 27. 7 میلیارد دلار و 6. 7 میلیارد دلار بوده است. تأمین مالی آب و هوا در صنعت به ویژه دشوار است زیرا روند آن مستعد محدودیت های محرمانه است.
بیشترین سهم از سرمایه گذاری سازگاری به فعالیت های "سایر و متقابل" و پس از آن پروژه های آب و فاضلاب رفت. با توجه به ماهیت متقاطع فعالیتهای سازگاری ، اکثریت مرتباً در یک گروه واحد قرار نمی گیرند ، از این رو غلبه پروژه های متقابل گزارش شده در سال 2019/2020 (22 میلیارد دلار ، 47 ٪). فعالیت های مدیریت آب و فاضلاب به دنبال 17 میلیارد دلار (37 ٪).
جغرافیایی
بیش از 75 ٪ از 2019/2020 سرمایه گذاری های آب و هوایی ردیابی شده در داخل کشور جریان یافت. در حدود 479 میلیارد دلار سرمایه گذاری آب و هوا در همان کشور جمع آوری و هزینه شده است ، و اهمیت مداوم تقویت سیاست های ملی ، سیستم های مالی عمومی و چارچوب های نظارتی داخلی را برای تشویق سرمایه گذاری و رفع ریسک نشان می دهد. جریان های بین المللی افزایش 13 میلیارد دلار از سال 2017/2018 برای رسیدن به 153 میلیارد دلار ، که در درجه اول ناشی از افزایش سرمایه گذاری های عمومی از DFI است ، ثبت شده است.
سه چهارم سرمایه گذاری جهانی آب و هوا در شرق آسیا و اقیانوس آرام ، اروپای غربی و آمریکای شمالی متمرکز شد ، در حالی که مناطق باقیمانده کمتر از یک چهارم دریافت کردند. آسیای شرقی و اقیانوس آرام تقریباً نیمی (292 میلیارد دلار) از 2019/2020 سرمایه گذاری های جهانی آب و هوا را پیگیری کردند که 43 میلیارد دلار در مقایسه با 2017/18 افزایش یافته است. تخمین زده می شود 81 ٪ از سرمایه گذاری ها در منطقه آسیای شرقی و اقیانوس آرام در چین متمرکز شده اند.
سرمایه گذاری آب و هوا در مناطق پیشرفته اقتصادی اروپای غربی ، ایالات متحده و کانادا و اقیانوسیه در درجه اول توسط امور مالی خصوصی تأمین می شد ، در حالی که سایر مناطق سرمایه گذاری های آب و هوایی خود را بیشتر از منابع عمومی تهیه می کردند.
توصیه ها
جریانهای مالی آب و هوا در هیچ کجا نزدیک به نیازهای تخمین زده شده نیستند ، به طور محافظه کارانه سالانه 4. 5 - 5 تریلیون دلار تخمین زده می شود. برای دستیابی به انتقال به انتشار پایدار ، خالص صفر و دنیای انعطاف پذیر در این دهه ، سرمایه گذاری آب و هوا باید به شدت افزایش یابد. سرمایه گذاری های با انتشار بالا همچنان در بخش های کلیدی جریان می یابد و تأثیر مالی جدید را به سمت کاهش آب و هوا و سازگاری مهار می کند. سرمایه گذاری آب و هوا باید در تریلیون ها حساب شود ، در حالی که سرمایه گذاری های سوخت فسیلی ، که بیش از 850 میلیارد دلار در سال است ، باید در این دهه به طرز چشمگیری کاهش یابد. تعهدات مربوط به امور مالی آب و هوا نیز باید در اقتصاد واقعی به عمل تبدیل شود و همه بازیگران دولتی و خصوصی را ملزم می کند تا سرمایه گذاری های خود را با اهداف پاریس و مسیرهای خالص صفر و پایدار تراز کنند.
پر کردن شکاف سرمایه گذاری برای سازگاری برای دستیابی به اهداف توافق نامه پاریس بسیار مهم است. امور مالی به سازگاری ، از طرف بازیگران دولتی و خصوصی ، باید با سفارشات بزرگی کاهش یابد تا به خطرات آب و هوایی فعلی و پیش رو پاسخ دهد. اطلاعات مربوط به سرمایه گذاری در سازگاری نیز باید بهبود یابد. محدودیت های فعلی ردیابی امور مالی سازگاری ، به ویژه امور مالی بخش خصوصی ، مانع از پیگیری پیشرفت به سمت جنبه مهم پیمان آب و هوا گلاسکو می شود: افزایش حمایت سازگاری برای اقتصادهای نوظهور و در حال توسعه ، به ویژه مواردی که در برابر تأثیرات تغییرات آب و هوایی آسیب پذیر هستندواد
تعاریف ، روش شناسی و دسترسی به داده های بهبود یافته و استاندارد برای اطلاع رسانی در مورد تصمیمات لازم برای سرمایه گذاری در مورد آب و هوا مهم است. در حال حاضر ابتکارات افشای در دسترس از ارائه اطلاعات استاندارد در مورد سرمایه گذاری های آب و هوا کم است. علاوه بر این ، اطلاعات مربوط به سطح سرمایه گذاری در سازگاری ، داده های کشاورزی ، جنگلداری ، سایر کاربردهای اراضی و مربوط به شیلات (AFOLU) ، ساختمان ها و بخش های صنعتی کمیاب هستند ، به ویژه از بخش خصوصی و فاقد استانداردهای مبتنی بر علم هستند. داده های بیشتری در سطح کشور نیز مورد نیاز است ، از جمله هزینه های بودجه عمومی داخلی. این اطلاعات برای اندازه گیری پیشرفت در برابر نیاز ، جلوگیری از تکه تکه شدن منابع و تأمین مالی مستقیم در جایی که برای تأثیرگذاری بیشتر مورد نیاز است ، ضروری است.
ما با برنامه های انتقال واضح که شامل اهداف موقت است ، نیاز به نظارت معتبر و هماهنگ بر تعهدات داریم. دستیابی به صفر خالص تا سال 2050 به همه بازیگران دولتی و خصوصی نیاز دارد تا نه تنها سرمایه گذاری ، بلکه شیوه ها ، مدل های تجاری و اوراق بهادار را با هدف محدود کردن گرم شدن کره زمین به 1. 5 درجه سانتیگراد و افزایش مقاومت در برابر آب و هوای متغیر هماهنگ کنند. برای دستیابی به تأثیر اقتصاد واقعی ، ما نیاز به نظارت بهتری داریم تا اطمینان حاصل کنیم که تعهدات فوری ، معتبر و قابل اثبات است. همانطور که در چارچوب یکپارچگی مالی پایدار (CPI ، 2021A) نتیجه گیری شد ، هماهنگی در بازیگران مالی دولتی و خصوصی نیز برای اطمینان از انسجام و تأثیر بر مقاومت ، صفر خالص و پایداری با پشتیبانی از همه بخش ها و تراز کردن با علم لازم است.
گزارش گسترده تر و بهتر در مورد ارتباط بین تأمین مالی آب و هوا و سایر اهداف توسعه پایدار (SDG) می تواند به تسهیل ارزیابی پیشرفت به سمت انتقال عادلانه و پایدار کمک کند. امور مالی آب و هوا همزمان برای دستیابی به SDG های دیگر همزمان ، هم افزایی ارائه می دهد ، با این حال ، در حال حاضر داده ها کمیاب هستند. گزارش گرانول تر می تواند به ارزیابی چشم انداز تأمین مالی آب و هوا ، توجه به توزیع مزایا در ذینفعان مختلف (زنان ، جوانان ، جمعیت روستایی و بومی) و همچنین اثربخشی جریان کمک کند.
