الگوی واژگونی ستاره ثاقب

• کاربران آنلاین: 357

نقش درموسکوپی در ارزیابی موارد دشوار تشخیصی درماتوزهای رنگدانه ای: مطالعه از یک بیمارستان مراقبت های عالی

یاسمین جی بات، فیضان وای شاه، انشا لطیف، نجم و ثاقب، عاقیب شاه، یاقذاته بشیر، ریتا دوی، عزیر کی دار، مسارات نوشاد، عفت حسن، کوال کریشان گروه پوست، بیماری های مقاربتی و جذام، دانشکده پزشکی دولتی،سرینگار، جامو و کشمیر، هند

آدرس مکاتبات: دکتر یاسمین جی بات، گروه پوست، ونورولوژی و جذام، دانشکده پزشکی دولتی، دانشگاه کشمیر، سریناگار 190010، جامو و کشمیر هند

منبع پشتیبانی: هیچ، تضاد منافع: وجود ندارد

DOI: 10. 4103/Pigmentinternational. Pigmentinternational_

زمینه و هدف: اختلالات رنگدانه ای یک بیماری شایع پوستی است که باعث ناراحتی و ناراحتی شدید افراد مبتلا می شود. درموسکوپی یک روش تشخیصی غیرتهاجمی است که پتانسیل بالایی در تشخیص این اختلالات دارد. اهداف: ارزیابی ویژگی های درموسکوپی مربوط به تشخیص درماتوزهای رنگدانه ای در بیمارانی که به بیمارستان مراقبت های عالی ما مراجعه می کنند. روش بررسی: این مطالعه مقطعی بر روی بیماران مراجعه کننده به کلینیک درماتوزهای پیگمانتری بیمارستان ما طی یک دوره 1 ساله انجام شد. یک ارزیابی جامع با تاکید ویژه بر درموسکوپی در همه بیماران انجام شد. درموسکوپ مورد استفاده DL3N Dermlite (10X) بود. بررسی‌های اضافی در صورت لزوم برای تشخیص نهایی انجام شد. یافته‌ها: این مطالعه شامل 200 بیمار با 90 مرد و 110 زن، با دامنه سنی 6 ماه تا 69 سال و میانگین سنی 07/17 ± 43/24 سال بود. درماتوزهای رنگدانه‌ای که با آنها مواجه شدند به سه گروه تقسیم شدند: اختلالات هیپوپیگمانتاسیون، ملانوزهای صورت و سایر اختلالات رنگدانه. یافته‌های درموسکوپی مرتبط با تشخیص گردآوری و جدول‌بندی شد. نتیجه‌گیری: درموسکوپی نقش مهمی در رد تشخیص شوم با دقتی قابل مقایسه با هیستوپاتولوژی، زمانی که توسط متخصص انجام می‌شود، داشت. نیاز به یک روش تهاجمی مانند بیوپسی پوست در تعدادی از موارد اجتناب شد.

کلمات کلیدی: درموسکوپی، ملانین، شبکه رنگدانه، درماتوزهای رنگدانه ای

پیامهای کلیدی

ما دریافتیم که درموسکوپی یک تکنیک تشخیصی غیرتهاجمی ارزشمند در مدیریت اختلالات رنگدانه است. با تجزیه و تحلیل توسط یک متخصص، یافته های درموسکوپی در برخی از این اختلالات می تواند به اندازه هیستوپاتولوژی قابل اعتماد باشد. با توجه به این واقعیت که این اختلالات اکثراً خوش خیم هستند و نیازی به انجام یک روش تهاجمی مانند بیوپسی ندارند، درموسکوپی ممکن است به طور کامل جایگزین هیستوپاتولوژی به عنوان روش تشخیصی انتخابی در آینده نزدیک شود.

رنگ طبیعی پوست توسط ملانین در ترکیب با اکسی هموگلوبین، کاهش هموگلوبین و کاروتنوئیدها تعیین می شود.[1]، [2] تنوع در رنگ پوست در بین افراد و نژادها به تعداد، توزیع و درجه ملانیزاسیون ملانوزوم ها مرتبط است.[3] اختلالات رنگدانه ای در نتیجه توزیع غیر طبیعی، اختلال عملکرد یا تخریب ملانوسیت ها رخ می دهد. افزایش یا کاهش محتوای ملانین اپیدرم به ترتیب منجر به هایپرملانوز یا هیپوملانوزیس می شود. به ندرت، هیپرپیگمانتاسیون ممکن است به دلیل ناهنجاری در تکثیر کراتینوسیت رخ دهد.[4] اگرچه هیستوپاتولوژی هنوز به عنوان استاندارد طلایی در تشخیص اختلالات رنگدانه ای باقی می ماند، اکثر این موارد عموماً خوش خیم هستند و نیازی به یک روش تهاجمی مانند بیوپسی پوست ندارند.[5]، [6] درموسکوپی اخیراً به عنوان یک جایگزین احتمالی برای هیستوپاتولوژی در دستان متخصص ظاهر شده است، که می تواند با قاطعیت تشخیص را قطعی کند و در مواردی که این امکان پذیر نیست، مواردی را که نیاز به تأیید با استفاده از بیوپسی پوست دارند، به حداقل رسانده و منطقی کند.[7]، [8]، [9]، [10]، [11]

درموسکوپی که با نام‌های میکروسکوپ سطح پوست یا میکروسکوپ اپی لومینسانس نیز شناخته می‌شود، یک روش تشخیصی غیرتهاجمی است که برای تجسم ساختارهای پوست و الگوهای ضایعات پوستی تا عمق درم مشبک استفاده می‌شود.[12] در مطالعه خال‌های ملانوسیتی و ملانوم‌ها به طور گسترده و سازنده استفاده شده است.[13]، [14] این تکنیک پتانسیل بسیار زیادی در کمک به تشخیص درماتوزهای رنگدانه ای دارد که به اندازه کافی مورد استفاده قرار نگرفته است.

درموسکوپی پوست معمولی خطوط قهوه‌ای را نشان می‌دهد که در یک الگوی مشبک قرار گرفته‌اند که شبیه لانه زنبوری است و دایره‌های سفید یا قهوه‌ای روشن بین آنها قرار گرفته است.[15] به شبکه رنگدانه ای گفته می شود که رنگی همگن با الگوی منظم و یکنواخت دارد. خطوط قهوه‌ای مربوط به ملانین در اپیدرم است که در امتداد برجستگی‌های رته قرار گرفته‌اند، در حالی که نوک‌ها سفید تا قهوه‌ای روشن به نظر می‌رسند. این به دلیل غلظت بالاتر ملانین در شیب برجستگی های رته رخ می دهد. شبکه رنگدانه واقعی که مشخصه پوست بدن است، به ندرت در صورت مشاهده می شود. پوست صورت شبه شبکه‌ای را نشان می‌دهد که توسط رنگدانه‌های قهوه‌ای پراکنده تشکیل شده است که توسط دایره‌ها یا سوراخ‌های قهوه‌ای روشن قطع می‌شود. این الگو به توزیع ملانین در امتداد برآمدگی‌های صاف اپیدرم نسبت داده می‌شود، در حالی که سوراخ‌ها مربوط به منافذ غدد عرق و پیلوسباسه است.[16]

این مطالعه به منظور بررسی موارد درماتوزهای رنگدانه‌ای و ارائه ویژگی‌های درموسکوپی مربوطه که به تشخیص و ارزیابی قابلیت اطمینان درموسکوپی در قطعی کردن تشخیص و اجتناب از نیاز به روش‌های تهاجمی مانند بیوپسی پوست کمک می‌کند، انجام شد.

این مطالعه یک تجزیه و تحلیل مقطعی از بیماران ارائه شده به کلینیک درماتوزهای رنگدانه در بخش ما طی یک دوره 1 ساله بود که پس از ترخیص اخلاقی نهادی انجام شد. برنامه ریزی شده هفته ای یک بار ، کلینیک درماتوزهای رنگدانه از بخش ما به مواردی که در بخش خارج از بیمار یک معضل تشخیصی ایجاد می کند ، تهیه می کند و برای رسیدن به تشخیص نهایی نیاز به ارزیابی جامع دارد. این شامل یک تاریخچه دقیق ، معاینه جلدی و سیستمیک ، تحقیقات در کنار تختخواب مانند لامپ چوبی و درموسکوپی و روشهای تهاجمی مانند بیوپسی پوست برای معاینه هیستوپاتولوژیک (HPE) و معاینه ایمونوهیستوشیمیایی در موارد منتخب است. درموسکوپ مورد استفاده درملیت DL3N و درملیت 4 (بزرگنمایی 10 برابر) بود که توسط (3GEN ، کالیفرنیا ، ایالات متحده) ساخته شد و تصاویر با آیفون 6 ضبط شدند. پوست طبیعی قبل از بررسی ضایعه ، برای مقایسه با dermoscope ، تجسم شد. این با تجسم در حالت قطبی با افزایش رنگدانه دنبال شد. از مایعات پیوند مانند الکل مطلق یا ژل سونوگرافی نیز در برخی موارد استفاده شد.

تمام بیماران مراجعه به کلینیک طی یک دوره 1 ساله پس از رضایت آگاهانه در مطالعه ثبت نام کردند. کسانی که رضایت ندادند از مطالعه خارج شدند. داده های بیماران در قالب نمودار کارشناسی ارشد گردآوری شده و با تأکید ویژه ای بر ویژگی های مربوط به درموسکوپی که به تشخیص کمک می کند ، ارائه شد. پارامترهای مورد مطالعه شامل شبکه رنگدانه ، رنگ رنگدانه (سیاه ، قهوه ای قهوه ای ، قهوه ای ، خاکستری و آبی) ، ساختارهای رنگدانه (لکه ها ، نقاط ، گلوبول ها ، کلودها) ، پریفولیکولار و پریسکرین ، درگیری/درگیری ، عروق به شکل نقاط است.، و الگوهای دیگر

اختلالات رنگدانه شکایتی شایع در بین بیماران ایجاد می کند که باعث تأثیر اجتماعی و روانی قابل توجهی بر مبتلایان می شود ، از جمله عزت نفس ، افسردگی و حتی تمایلات خودکشی در موارد شدید. اگرچه بیشتر درماتوزهای رنگدانه کشنده نیستند ، برخی مانند ملانوما و سرطان سلول پایه (BCC) می توانند منجر به عوارض قابل توجهی و در بعضی مواقع مرگ و میر شوند. این امر اهمیت تشخیص زودرس و درمان اختلالات رنگدانه و لزوم تمایز آنها را از اختلالات بدتر نشان می دهد. درموسکوپی به طور گسترده در تشخیص و پیگیری ضایعات رنگدانه مورد استفاده قرار گرفته است و اعتقاد بر این است که بسته به نوع ضایعه و تجربه کاربر ، دقت تشخیصی را 5 ٪ به 30 ٪ افزایش می دهد.[17] دقت تشخیصی برای ضایعه رنگدانه ملانوسیتیک و غیر ملنونوسیتیک ، تمایز ضایعات رنگی خوش خیم و بدخیم ، و تشخیص ملانوما با استفاده از یک درموسکوپ تا حد زیادی کمک می کند.[18] ، [19] ، [20]

ارتباط درموسکوپی در تشخیص درماتوزهای رنگدانه در مطالعه ما بیشتر مورد بحث قرار گرفته است. در مقایسه با نوک پشته های RETE ، ملانوسیت ها در شیب تعداد بیشتری وجود دارند و در نتیجه الگوی شبکیه در پوست طبیعی در پوست ، با مناطق کم رنگ مربوط به نکاتی از پشته های RETE هستند. رنگهای مختلف مشاهده شده در درموسکوپی را می توان به کروموفورها نسبت داد. اینها شامل - خاک/گرد و غبار روی مو یا پوست (سیاه/قهوه ای) ، کراتین (قهوه ای) ، سبوم (زرد) ، خون (سیاه یا قرمز) و کلاژن (سفید) است. ملانین یکی دیگر از کروموفور ها است که بسته به عمق رنگدانه می تواند رنگ های مختلفی را به خود اختصاص دهد - stratum corneum (سیاه) ، stratum malpighii (نور تا قهوه ای تیره) ، درم پاپیلری (خاکستری) و درم شبکیه (آبی).[21] این تغییر در رنگ را می توان به اثر tyndall نسبت داد ، که در آن نور آبی طول موج کوتاه در مقایسه با سایر رنگ ها بیشتر پراکنده می شود.[22] کروموفورهای مختلف در هواپیماهای مختلف جمع می شوند و مورفولوژی متنوعی را تشکیل می دهند ، و در نتیجه ظواهر معمولی که با استفاده از dermoscope مشخص می شوند.

درموسکوپی در افتراق ویتیلیگو از سایر اختلالات هیپوپیگمانتری و در ارزیابی پایداری بیماری مفید بود. ویژگی هایی مانند هایپرپیگمانتاسیون اطراف فولیکولی، هیپرپیگمانتاسیون حاشیه ای و رنگدانه مشبک حاشیه ای نشان دهنده ثبات است. ترکیدن ستاره، نمک و فلفل، طرح نقطه پولکا و ظاهر دنباله دار نشان دهنده بیماری فعال است. شبکه رنگدانه معکوس یک یافته مهم برای تشخیص زودرس ویتیلیگو ناپایدار است. در ویتیلیگوی پیشرونده، از دست دادن ملانوسیت ها در مقایسه با نواحی رنگ پریده و در نتیجه معکوس شدن شبکه رنگدانه منجر به روشن شدن نواحی رنگدانه شده می شود.[23] مرز نامنظم و دندانه دار با شبه پاها در درموسکوپی همراه با موهای رنگ شده معمولی و عدم وجود حاشیه هایپرپیگمانته به افتراق خال دپیگمانتوزوس از ویتیلیگو کمک می کند. معیارهای بالینی ابداع شده توسط Coupe برای تشخیص خال دپیگمانتوزوس عبارتند از: لوکودرما در بدو تولد یا شروع اولیه. عدم تغییر در توزیع در طول زندگی؛بدون تغییر در بافت یا حس؛و فقدان حاشیه هایپرپیگمانته.[24] هیپوملانوز guttate ایدیوپاتیک نواحی بدون ساختار را در درموسکوپی نشان می دهد که به نظر می رسد به دلیل از دست دادن سلول های mealnocytes می درخشند. با این حال، درخشش به اندازه ویتیلیگو یکنواخت نیست و دارای چندین سایه سفید است. درموسکوپی به برداشت بهتر یافته ها و تمایز تقلیدهای رایج کمک می کند.

در Lichen planus pigmentosus (LPP) ، نقاط و گلوبولها رایج ترین یافته ها بودند ، در حالی که ویژگی های خاص تر شامل الگوی HEM مانند ، برجسته سازی الگوی شبکیه و رسوب پیرامونی رنگدانه بودند. اعتقاد بر این است که نقاط و گلوبول ها مربوط به بی اختیاری رنگدانه هستند.[25] تأکید از شبه شبه رنگدانه و نقاط/گرانول های خاکستری بیشترین ویژگی های درموسکوپی ملانوز Riehl بر روی صورت بود. نقاط/گرانول های خاکستری تا قهوه ای مشاهده شده در درموسکوپی با وجود ملانوفاژها در درم ، دژنراسیون ثانویه تا واکولار سلولهای پایه و بی اختیاری رنگدانه مطابقت دارد.[26] در مورد درموسکوپی ملاسما ، ملانین به نظر می رسد قهوه ای تیره با یک شبکه به خوبی تعریف شده در هنگام قرار گرفتن در Corneum Stratum. هنگامی که ملانین در لایه های پایین اپیدرم قرار دارد ، یک رنگ قهوه ای روشن با یک شبکه نامنظم مشاهده می شود ، در حالی که رنگ خاکستری مایل به آبی نشانگر رنگدانه پوستی است.[27] تغییر در رنگ مشاهده شده در درموسکوپی به دلیل اثر tyndall است ، که در آن نور آبی با طول موج کوتاه پراکنده می شود و بیشتر از نور موج بلند منعکس می شود.[28] نواحی آمورف خاکستری مایل به خاکستری از بین بردن دهانه های فولیکولی به تمایز اورونز اگزوژن از ملاسما کمک می کند. رنگ خاکستری مایل به خاکستری ، نه چشمه مانند هیستوپاتولوژی ، بر روی درموسکوپی اوکرونز مشاهده می شود ، که به عمق رنگدانه و اثر tyndall نسبت داده می شود.[29] در اریتروملانوز follicularis faciei et colli ، درموسکوپی چندین مناطق سفید و سفید را با شاخه های فولیکولی احاطه شده توسط لکه های خاکستری مایل به خاکستری در پس زمینه قهوه ای مایل به قرمز نشان می دهد.[30]

درموسکوپی می تواند به تمایز NEVI مادرزادی ملانوسیتیک (CMN) و Becker Nevus (BN) کمک کند. BN پلی مورفیسم CMN را به عنوان مناطق بیش از حد ، ساختارهای سنگ فرش و گلوبول ها به طور کلی فاقد آن نیست که می تواند به مونومورفیسم بالینی BN نسبت داده شود.[31] ویژگی درموسکوپی مانند کیست مانند میلیا ، مرزهای مغزی ، ساختارهای چاپی انگشت ، الگوی مغزی و دهانه های مانند کمدو مخصوص تشخیص کراتوز سبورئیک در نظر گرفته می شود. تغییرات بافت شناسی اساس این ویژگی ها را تشکیل می دهد. پاپیلوماتوز برای دهانه های شبیه به کمدو ، در حالی که کیست های شبیه میلیا مطابق با کیست پر از کراتین ، معروف به کیست شاخ است.[32] در Acanthosis nigricans (AN) ، ساختار پوستی ناچیز از برش های خطی کریستا و برشهای سولکوس ، و نقاط بیش از حد در برش های کریستا در پوست تشخیصی تشخیص می دهند.[33] حالت غیر قطبی تجسم بهتری از یافته ها را در یک آسیب شناسی AS در لایه های سطحی پوست قرار می دهد.[34] درموسکوپی در هایپرپیگمنتاسیون پس از التهاب (PIH) به راهنمایی اینکه آیا رنگدانه عمدتاً اپیدرمی یا پوستی است ، کمک می کند. ویژگی ها غیر اختصاصی هستند و هیچ الگوی مداوم مشاهده نمی شود.[35]

نقاط قرمز و گلوبولها ، عروق قرمز و لکه دار قرمز در مناطق محیطی با نقاط قهوه ای ، رنگدانه و لخته های اطراف آن نشانگرهای پوستی به سمت تشخیص بیماری شامبرگ هستند. نقاط قرمز ، گلوبولها و تکه ها از نظر بافت شناسی با اکسترواسیون گلبول های قرمز و تعداد بیشتری از رگ های خونی که ممکن است گشاد شود مطابقت دارد. گلوبول ها و نقاط قهوه ای نتیجه سازمان کروی یا بیضوی ملانوسیت ها یا ملانوفاژها در محل اتصال درمپیدرمال است.[36] در آمیلوئیدوز ماکولا ، شایع ترین یافته درموسکوپی یک قطب مرکزی است که می تواند سفید یا قهوه ای باشد ، که توسط پیکربندی های مختلف رنگدانه احاطه شده است.[37] تغییر در رنگدانه های پس زمینه یکی از ویژگی های رایج Pityriasis versicolor (PV) در پوست است. مقیاس بندی ریز مشاهده شده در مورد درموسکوپی می تواند به تمایز موارد غیرعادی PV از سایر اختلالات فشار خون بالا کمک کند.[38] اعتقاد بر این است که افزایش رنگدانه ها ثانویه برای ضخیم شدن قشر ذرت و نفوذ لنفوسیتیک در درم است که باعث تحریک ملانوژنز می شود.[39]

درموسکوپی به تشخیص بیماری داریر از تفاوت های اصلی بالینی آن کمک می کند. ناحیه قهوه ای مایل به زرد مرکزی احاطه شده توسط هاله سفید پوشاننده ناحیه بدون ساختار صورتی مایل به رنگ با عروق نقطه چین و خطی مجاور یک ویژگی مهم است که به تشخیص کمک می کند. ناحیه مرکزی قهوه ای مایل به زرد و هاله سفید آن به ترتیب مربوط به هیپرکراتوز فشرده و آکانتوز است، در حالی که زمینه و عروق صورتی مایل به رنگ را می توان به التهاب پوستی نسبت داد.[40]، [41]

از درموسکوپی می توان برای افتراق خال اپیدرمی وروکوس (VEN) از رشد بدخیم بالقوه استفاده کرد. اگرچه یافته‌های مشابه درموسکوپی ممکن است با کراتوز سبورئیک و خال پوستی مشترک باشد، اما هر سه آنها خوش‌خیم هستند و بنابراین ترس در مورد بدخیمی برطرف می‌شود.[42] دایره‌های بزرگ قهوه‌ای مشاهده‌شده از نظر بافت‌شناسی با سازمان‌دهی معمولی کراتینوسیت‌های رنگدانه‌دار در اطراف پاپیلای پوستی مرتبط هستند.[43] در پوروکراتوزها، درموسکوپی ناحیه سفید مرکزی از جای زخم، نقاط و گلبول‌های قهوه‌ای مایل به قرمز، و عروق با الگوهای مختلف را نشان می‌دهد.[44] بیماری بوون رنگدانه دارای یک الگوی درماتوسکوپی مشخص از آرایش خطی نقاط قهوه ای و/یا خاکستری و/یا رگ های پیچ خورده است.[45] اریتم آب igne معمولا با رنگدانه های قهوه ای منتشر با یا بدون عروق تلانژکتاتیک / پوسته پوسته شدن سفید مشخص می شود.[46]

زخم، نواحی برگ مانند افرا، لانه های تخم مرغی بزرگ آبی مایل به خاکستری، گلبول های آبی مایل به خاکستری متعدد، نواحی چرخ پره ای و عروق درختکاری معیارهای درموسکوپی مهم برای تشخیص BCC در نظر گرفته می شوند. لانه های تخم مرغی خاکستری مایل به آبی به دلیل لانه های تومور بزرگ در درم ایجاد می شوند، در حالی که مناطق برگ مانند با لانه های کوچک سلول بازالوئید در محل اتصال درمواپیدرمی ارتباط دارند.[47] لبه پروانه خورده افلیدها در درموسکوپی به تمایز آن از خال آبی، خال اسپیتز، خال رید و غیره کمک می کند. رنگدانه یکنواخت در نتیجه افزایش محتوای ملانین در کراتینوسیت های پایه رخ می دهد.

در درماتوفیبروما، شایع ترین ویژگی درموسکوپی، یک لکه مرکزی سفید اسکار مانند با شبکه رنگدانه ظریف در محیط است.[48] در درموسکوپی، پیگمانتاسیون بلوغ حلقه‌های قهوه‌ای را نشان می‌دهد که در اطراف دهانه‌های فولیکولی متمرکز شده‌اند و فاقد ویژگی‌های crista و sulci cutis هستند که به تمایز از نزدیک‌ترین دیفرانسیل AN کمک می‌کند. یافته ها با ویژگی های بافت شناسی ملانیزاسیون لایه بازال قابل توجه با پاپیلوماتوز خفیف مطابقت دارد.[49]

درموسکوپی در تمایز ملانوما از تقلید های مختلف بالینی بسیار مفید بوده و بنابراین از نیاز به بیوپسی پوست جلوگیری می کند. این نسبت خوش خیم به بیوپسی بدخیم (نسبت B: M) از 45: 1 به 4 تا 7: 1 بهبود یافته است.[50] الگوی سنگفرش در مورد پوستی NEVI ملانوسیتیک مربوط به کراتینوسیت های ملانیزه شده واقع در لایه های پایه و مبهم پوست است. لنتیگو خورشیدی را می توان از LMM بر اساس چهار معیار برای LMM از جمله دهانه های فولیکول رنگی نامتقارن ، ساختارهای رومبوئید ، ساختارهای آنول-دانه ای و شبه کار خاکستری که توسط جلسه اجماع خالص در مورد درموسکوپی شرح داده شده است ، متمایز کرد.[51] تمایز هماتوم زیر قارچ از ملانوما با استفاده از یک dermoscope قابل بهبود است. خونریزی زیر ریو معمولاً قهوه ای یا سیاه به چشم غیر مسلح به نظر می رسد اما اجزای رنگ قرمز و بنفش با پوستی مشاهده شده است. رگه های قرمز یا بنفش اضافی ممکن است در ضایعات قدیمی به دلیل خونریزی تازه به دلیل تروما تکراری روبرو شوند.[52] در مورد درموسکوپی ، ملانونیچیا طولی به رنگ سیاه و قهوه ای است ، محدود به صفحه ناخن است و جنبه طولی دارد. پس زمینه خاکستری باند با خطوط معمولی و موازی به رنگ خاکستری نازک به همراه رنگدانه پوست پریونگال ، فعال سازی ملانوسیتیک را نشان می دهد. تمایز از ملانوما می تواند ایجاد شود زیرا ملانوما پیشرفت سریع پس زمینه قهوه ای با خطوط قهوه ای طولی به سیاه با رنگدانه های مختلف رنگ ، فاصله یا ضخامت ، پایان ناگهانی و علامت میکرو هاچینسون مثبت را نشان می دهد.[53] دریاچه های وریدی را می توان برای LMM به خصوص روی لب ها اشتباه گرفت. اعتقاد بر این است که الگوی بدون ساختار و لاکون روی درموسکوپی مربوط به فضاهای عروقی گشاد شده است.[54] ترکیبی از رنگ آبی ، خاکستری یا سفید با مناطق بدون ساختار یک نشانگر قوی به سمت بدخیمی در ضایعات مخاطی رنگدانه است.[19]

این مطالعه شامل ارزیابی بیماران مبتلا به اختلالات رنگدانه است که یک معضل تشخیصی را مطرح کرده و در کلینیک درماتوزهای رنگدانه مورد بررسی قرار گرفت. ارزیابی دقیق و تحقیقات ، به ویژه درموسکوپی ، راه را برای تشخیص دقیق و درمان در این بیماران هموار کرد. درموسکوپی نقش مهمی در تشخیص داشت ، که اغلب به رد تشخیص شوم با دقت کمک می کند که مشخص شد با هیستوپاتولوژی قابل مقایسه است ، در صورت انجام توسط یک متخصص. نیاز به یک روش تهاجمی مانند بیوپسی پوست در تعدادی از موارد از بین رفت.

درموسکوپی یک تکنیک ابزاری است که نه تنها در تشخیص، بلکه در نظارت بر پیشرفت بیماری و پاسخ به درمان نیز مفید است. ممکن است در آینده نزدیک جایگزین غیر تهاجمی برای HPE در درماتوزهای رنگدانه ای باشد. با این حال، برای تحقق این رویا، باید مطالعات بیشتری از این نوع انجام شود و تخصص بسیار بیشتری در زمینه ارزیابی درموسکوپی به دست آید. امیدواریم مطالعه ما منبع کمکی در این مسیر باشد.

حمایت مالی و حمایت مالی

تضاد علاقه

تداخل منافع وجود ندارد.

Desmedt B، Courselle P، DeBeer JO و همکاران. مروری بر عوامل سفید کننده پوست با بینشی از بازار غیرقانونی لوازم آرایشی در اروپا. J Eur Acad Dermatol Venereol 2016؛ 30:943-50.

Feller L، Masilana A، Khammissa RA، Altini M، Jadwat Y، Lemmer J. Melanin: بیوفیزیولوژی ملانوسیت های دهان و رنگدانه های فیزیولوژیکی دهان. Head Face Med 2014; 10:8.

فیسک MM. رویکردی به آکانتوز نیگریکانسدرماتول هندی آنلاین J 2014؛ 5:239-49.[PUBMED] [متن کامل]

Kang HY، Bahadoran P، Ortonne JP. میکروسکوپ کانفوکال بازتابی برای اختلالات رنگدانه. Exp Dermatol 2010؛ 19:233-9.

Koehler MJ, Lange-asschenfeldt S, Kaatz M. تکنیک های تصویربرداری غیر تهاجمی در تشخیص بیماری های پوستی. Expert Opin Med Diagn 2011؛ 5:425-40.

Reddy PK، Sumathy TK، Shyamprasad AL، Shivaswamy KN، Suparna MY. ارتباط بالینی، درموسکوپی و هیستوپاتولوژیک درماتوزهای لیکنوئیدی. Indian J Dermatopathol Diagn Dermatol 2019؛ 6:75-82.[متن کامل]

Guilera JM، Barreiro Capurro A، Carrera Alvárez C، Puig Sardá S. نقش میکروسکوپ کانفوکال بازتاب در آزمایشات بالینی برای نظارت بر تومور. درماتول کلین 2016؛ 34:519-26.

Salerni G، Terán T، Alonso C، Fernández-Bussy R. نقش درموسکوپی و پیگیری درموسکوپی دیجیتال در تشخیص بالینی ملانوم: ویژگی‌های بالینی و درموسکوپی 99 ملانوم اولیه متوالی. مفهوم عمل درماتول 2014؛ 4:39-46.

Lee HD، Mendes AI، Spolaôr N و همکاران. تشخیص به کمک درموسکوپی در ملانوم: بررسی نتایج، بهینه‌سازی روش‌ها و کمی کردن دستورالعمل‌های تجربی. Knowl Based Syst 2018؛ 158:9-24.

لالاس آ، لونگو سی، مانفردینی ام و همکاران. دقت معیارهای درموسکوپی برای تشخیص ملانوم در محل. جاما درماتول 2018؛ 154:414.

چن ایکس، لو کیو، چن سی، جیانگ جی. پیشرفت‌های اخیر در درموسکوپی برای پوست. J Cosmet Dermatol 2020:e13846.

Carrera C ، Marchetti MA ، Dusza SW و همکاران. اعتبار و پایایی معیارهای درموسکوپی که برای تمایز NEVI از ملانوما استفاده می شود: یک مطالعه بین المللی جامعه بین المللی مبتنی بر وب. Jama Dermatol 2016 ؛ 152: 798-806.

McWhirter SR ، Duffy DL ، Le KJ et al. طبقه بندی الگوهای درموسکوپی NAEVI در یک مطالعه موردی از ملانوما. PLOS ONE 2017 ؛ 12: E0186647.

Thomas L ، Phan A ، Pralong P ، Poulalhon N ، Debarbieux S ، Dalle S. مکان های ویژه درموسکوپی: صورت ، آکرال و ناخن. کلینیک درماتول 2013 ؛ 31: 615-24.

Goncharova Y ، Attia EA ، Souid K ، Vasilenko IV. ویژگی های درموسکوپی ضایعات پوستی رنگدانه صورت. ISRN Dermatol 2013 546813.

Pathan S ، Prabhu KG ، PC Siddalingaswamy. تکنیک ها و الگوریتم های تشخیص رایانه ای ضایعات پوستی رنگدانه - بررسی. فرآیند علامت زیستی CONT 2018 ؛ 39: 237-62.

Rosendahl C ، Tschandl P ، Cameron A ، Kittler H. دقت تشخیصی درماتوسکوپی برای ضایعات رنگدانه ملانوسیتیک و غیر ملنونوسیتیک. J Am Acad Dermatol 2011 ؛ 64: 1068-73.

Blum A ، Simionescu O ، Argenziano G et al. درموسکوپی ضایعات رنگدانه مخاط و محل اتصال مخاطی: نتایج یک مطالعه چند مرکز توسط انجمن بین المللی درموسکوپی (IDS). Arch Dermatol 2011 ؛ 147: 1181-7.

Nirmal B. درماتوسکوپی: فیزیک و اصول. هند J Dermatopathol Diagn Dermatol 2017 ؛ 4: 27-30.[متن کامل]

Sakai H ، Tonomura K ، Shirabe H ، Tanaka M. ارزیابی رنگ های رنگدانه ملانین در Nevus ترکیب Acral با استفاده از یک روش جدید درموسکوپی با نور جراحی و تجزیه و تحلیل اشباع. Dermatol Pract Concept 2014 ؛ 4: 51-6.

Nirmal B ، Antonisamy B ، Peter CVD ، George L ، George AA ، Dinesh GM. مطالعه مقطعی از یافته های پوستی در رابطه با فعالیت در ویتیلیگو: معیارهای Bplefosk برای ثبات. J CUTAN ESTHET SURG 2019 ؛ 12: 36-41.[PubMed] [متن کامل]

Dermoscopy Al-refu K. یک ابزار تشخیصی جدید در تشخیص بیماری ماکولای هیپوپیگم شده مشترک است: یک مطالعه توصیفی. Dermatol Rep 2019 ؛ 11: 7916.

Sharma VK ، Gupta V ، Pahadiya P ، Vedi KK ، Arava S ، Ramam M. Dermoscopy و Patch در بیماران مبتلا به Lichen planus pingmentosus در چهره: یک مطالعه مشاهده ای مقطعی در پنجاه بیمار هندی. هند J Dermatol Venereol Leprol 2017 ؛ 83: 656-62.[PubMed] [متن کامل]

Yim JH ، Kang IH ، Shin MK ، Le MH. تفاوت بین یافته های درموسکوپی در ملانوزیوز Riehl گونه و گردن. آن درماتول 2019 ؛ 31: 460-3.

Nanjundaswamy BL ، جوزف JM ، Raghavendra KR. یک مطالعه کلینیکدرموسکوپی از ملاسما در یک مرکز مراقبت سوم. رنگدانه Int 2017 ؛ 4: 98-103.[متن کامل]

Dehavay F ، Goettmann S ، Zaraa I ، Moulonguet I ، Andre J ، Caucanas M et al. Nail Unit Blue Nevi: یک سری 11 موردی و بررسی ادبیات. اختلاط پوست پوست 2020 ؛ 6: 287-95.

Hermawan M ، Simbolon Sitohang IB ، Sirait sp. اکرونز اگزوژن: غربالگری توسط درموسکوپی و تأیید بافت شناسی. J Nat Sci Biol Med 2019 ؛ 10: 163-5.

Maouni S ، El Anzi O ، Sqalli A ، Znati K ، Meziane M ، Hassam B. Erythromelanosis follicularis faciei et colli: درموسکوپی و پوستی ارتباط دارد. JAAD 2019 ؛ 5: 535-6.

Cengiz FP ، Emiroglu N ، Ozkaya DB ، Su O ، Onsun N. ویژگی های Dermoscopic از NEVI ملانوسیتیک مادرزادی کوچک ، متوسط و بزرگ. آن درماتول 2017 ؛ 29: 26.

Alapatt GF ، Sukumar D ، Bhat MR. همبستگی کلینیکوپاتولوژیکی و درموسکوپی کراتوز سبروئیک. هند J Dermatol 2016 ؛ 61: 622-7.[PubMed] [متن کامل]

Uchida S ، Oiso N ، Suzuki T ، Kawada A. ویژگی های پوستی از نقاط بیش از حد در Crista Cutis در دو خواهر و برادر در یک خانواده ژاپنی با نیگریک های ارثی. J Cosm Dermatol Sci Appl 2012 ؛ 2: 252.

Nirmal B. خصوصیات تصویر و تفاوت در بین درماتوسکوپ های استاندارد که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرند. هند Dermatol Online J 2017 ؛ 8: 233-4.[PubMed] [متن کامل]

Chatterjee M ، Neema S. درموسکوپی اختلالات رنگدانه در پوست قهوه ای. کلینک درماتول 2018 ؛ 36: 473-85.

Ozkaya DB ، Emiroglu N ، Su O et al. یافته های درماتوسکوپی از درماتوز پورپوریک رنگدانه. Bras Dermatol 2016 ؛ 91: 584-7.

Chuang Yy ، Le DD ، Lin CS et al. ویژگی های پوستی مشخصه آمیلوئیدوز پوستی اولیه: مطالعه 35 مورد. Br J Dermatol 2012 ؛ 167: 548-54.

Mathur M ، Acharya P ، Karki A ، Nisha KC ، Shah J. الگوی پوستی از Pityriasis versicolor. Clin Cosmet Investigol 2019 ؛ 12: 303-9.

Kaur I ، Jakhar D ، Singal A. Dermoscopy در ارزیابی Pityriasis versicolor: یک مطالعه مقطعی. هند Dermatol Online J. 2019 ؛ 10: 682-5.

Errichetti E ، Stinco G ، Lacarrubba F ، Micali G. Dermoscopy of Darier. J Eur Acad Dermatol Venereol 2016 ؛ 30: 1392-4.

Derichetti E ، Maione V ، Pegolo E ، Stinco G. Dermoscopy: یک ابزار کمکی مفید در تشخیص بیماری Darier Darier نوع 1. Dermatol Pract Concept 2016 ؛ 6: 53-5.

Elmas öf ، Akdeniz N. Dermoscopic جنبه Dermoscopic از اپیدرمی verrucous nevi: یافته های جدید. Turk J Med Sci 2019 ؛ 49: 710-4.

Carbotti M ، Coppola R ، Graziano A et al. درموسکوپی نوروس اپیدرمی verrucous: محافل قهوه ای بزرگ به عنوان یک ویژگی جدید برای تشخیص. Int J Dermatol 2016 ؛ 55: 653-6.

Jha AK ، Sonthalia S ، Lallas A. Dermoscopy of Porokeratosis از Mibelli. هند Dermatol Online J 2017 ؛ 8: 304-5.[PubMed] [متن کامل]

Cameron A ، Rosendahl C ، Tschandl P ، Riedl E ، Kittler H. درماتوسکوپی بیماری رنگدانه بوون. J Am Acad Dermatol 2010 ؛ 62: 597-604.

Errichetti E ، Stinco G. Dermoscopy در پوست عمومی: یک مرور کلی. Dermatol Ther 2016 ؛ 6: 471-507.

Wozniak-Rito A ، Zalaudek I ، Rudnicka L. درموسکوپی سرطان سلول پایه. Clin Exp Dermatol 2018 ؛ 43: 241-7.

Camara MF ، Pinheiro PM ، Jales RD ، Da Trindade Neto PB ، Costa JB ، de Sousa VL. درماتوفیبروم متعدد: الگوهای پوستی. هند J Dermatol 2013 ؛ 58: 243.[PubMed] [متن کامل]

Sonthalia S ، Sarkar R ، Neema S. Hyperpigmentation: کلینیک-درماسکوپی و مشخصات هیستوپاتولوژیک یک نشانگر پوستی جدید سندرم متابولیک. رنگدانه Int 2018 ؛ 5: 54-6.[متن کامل]

Carrera C ، Marghoob AA. تبعیض Nevi از ملانوما: سرنخ ها و مشکلات. کلینک درماتول 2016 ؛ 34: 395-409.

Tanaka M ، Sawada M ، Kobayashi K. نکات کلیدی در تمایز درموسکوپی بین Lentigo Maligna و Solar Lentigo. J Dermatol 2011 ؛ 38: 53-8.

Mun JH ، Kim GW ، Jwa SW و همکاران. درموسکوپی خونریزی زیر ریو: سودمندی آن در تشخیص افتراقی از ملانوما با واحد ناخن. بریتانیا J درماتول 2013 ؛ 168: 1224-9.

Starace M ، Alessandrini A ، Brandi N ، Piraccini BM. استفاده از درموسکوپی ناخن در مدیریت Melanonychia: بررسی. Dermatol Pract Concept 2019 ؛ 9: 38-43.

لی JS ، Mun JH. درموسکوپی دریاچه وریدی روی لب: یک مطالعه مقایسه ای با ماکول ملانوتیک آزمایشگاهی. PLOS ONE 2018 ؛ 13: E0206768.